We wsi Boczki znajduje się drewniana kaplica, pod wezwaniem świętego Rocha, zbudowana w 1761 roku z fundacji arcybiskupa Władysława Łubieńskiego. Gruntownie restaurowana około 1893 roku.

Owa kaplica to drewniana, prostokątna budowla z dwuspadowym dachem. W południowej części znajduje zachrystia. W zachodniej części kaplicy wydzielono ścianą kruchtę, nad którą mieści się nadwieszony chór. Nad oknem od południowego wschodu znajdują się snycerskie dekoracje późnobarokowe. Wewnątrz kaplicy wiszą ciekawe obrazy i rzeźby z XVIII wieku, np. obraz świętego Walentego – wiek XVII, dwa ludowe obrazy malowane na szkle (Chrystusa Króla i świętej Katarzyny). Wśród obrazów i rzeźb w kaplicy znajduje się wyobrażenie Trójcy Świętej jako głowy o trzech twarzach. Jest to jedyne tego typu dzieło w Polsce, unikatowe w skali światowej.

Aktualnie w kaplicy nie odbywają się nabożeństwa. Kaplica pod wezwaniem świętego Rocha w Boczkach jest wpisana do rejestru zabytków.

W latach 1985 – 1987 zbudowano w Boczkach obok drewnianej kaplicy murowany kościół i plebanię według projektu znanego architekta Borczaka.

Nowoczesna architektura kościoła zachwyca swą prostotą. Głównym budulcem kościoła jest cegła klinkierowa. Przy kościele architekt zaprojektował dzwonnicę. Zarówno ołtarz główny jak i cały wystrój budowli jest nowoczesny i oszczędny. Na frontowej ścianie plebani znajduje się malowidło przedstawiające „Jezusa Cierpiącego”.